Gatos y pájaros por Marco Martos

 

 

En Atenas, Stelios Karayanis empieza a traducir mi libro "El gato de hielo". Aquí va un poema.

 

Gatos y pájaros por Marco Martos

 

 

Gatos y pájaros por Marco Martos

 

Ponías en tu ventana, en la mañana siempre,

un plato cuadrado de barro, colmado de agua,

para dar de beber a un gato de los techos,

que venía al mediodía con sus hambres y sus sedes.

Salías otra vez, acodada en el alféizar, y le hablabas,

decías palabras como ronroneando y el gato te escuchaba.

Por la tarde era hora de los pájaros, sabías imitar sus trinos,

y ellos venían en busca de comida, y se quedaban pasmados,

escuchando tus gorjeos. Eras una dama que hablaba

como los pájaros, exactamente, un espectáculo.

Un día te equivocaste con tu silbido de avecilla

en el empezar de la mañana y el gato te dio un zarpazo.

Azorada, por la tarde, estuviste ronroneando

en tu ventana y pudiste ver un desbande de pájaros.

 

Γάτες και πουλιά

Έβαζες στο παράθυρό σου, πάντα το πρωινό,

ένα τετράγωνο πιάτο από πηλό, γιομάτο νερό,

για να έχει να πίνει ένας κεραμιδόγατος,

που ερχόταν το μεσημέρι πεινασμένος και διψασμένος.

Έβγαινες άλλες φορές, ακουμπισμένη με τους αγκώνες σου στο περβάζι, και του μιλούσες,

έλεγες λέξεις σα να νιαούριζες κι ο γάτος σε άκουγε.

Μετά, το απόβραδο, ήταν η ώρα των πουλιών, ήξερες να μιμείσαι τα κελαιδίσματα τους,

κι αυτά επίσης έρχονταν προς αναζήτηση τροφής, και έμεναν κατάπληκτα,

ακούγοντας τα τιτιβίσματά σου. Ήσουν μια κυρία που μιλούσε

με τα πουλιά, για την ακρίβεια, ένα θέαμα.

Μια μέρα λάθεψες με το συλλαβισμό σου των πουλιών

στο έμπα του πρωινού και ο γάτος σου έδωσε μια δυνατή γρατζουνιά.

Εκνευρισμένη, το απόβραδο, άρχισες να νιαουρίζεις

στο παράθυρό σου κι έτσι μπόρεσες να δεις μια άτακτη φυγή των πουλιών